دلبر به من رسید و جفا را بهانه کرد/
افکند سر به زیرو حیا را بهانه کرد/
رفتم به مسجد از پی نظاره رخش/
بر رو گرفت دست و دعا را بهانه کرد/
آمد به بزم و دید من تیره روز را/
ننشست و رفت و تنگی جا را بهانه کرد
آغشته بود دستش به خون عاشقان/
بسته به دست خویش حنا را بهانه کرد
از رضا جعفری
یکروز صبح
یکروز ، صبح زود ، ازل بود یا ابد
فرقی نمی کند ، سر این راه نا بلد
پا کردم عقل را و بسی راه ، دور شد
نزدیک بود گم کندم کفش بی خرد
یکروز ، صبح زود رسیدم که : اَالسلام
یکروز ، صبح ، جای صنم گفتم : الصمد
عیسی که نیستی پدر تو امام بود
این بار چندم است که گهواره حرف زد؟
ای آب نونهال که یک قطره ی شما
کافیست در شکستن اندام پیر سد
تو آن ستاره ای که تمام منجمان
حتی نکرده اند شبی هم تو را رصد
نام تو چیست؟ کودک موسی؟ نه؟ گــُل ؟ نه ؟ سیب؟
جایت کجاست؟ باغچه ؟ گهواره ؟ یا سبد؟
دریا کنار مرقد تو موج میزند
ماهی و پادشاهی تو حکم جزر و مـَدّ
از یک شروع می شوی و هفت مرتبه
در جلوه می روی بشوی هشتمین عدد
هر کس که میدهد به تو از دور یک سلام
وقت جواب ، مضربی از هشت می شود
اینجا فقط توئی و توئی این "توئی " چه خوب!
آنجا منم ، منم ، منم و این "منم " چه بد!
من قصد کرده ام بروم مشهد الرضا
من قصد کرده ام بروم یا علی مدد
در مشهد کوی تو زبس کشته و زخمی است
جراح کفن دوزد و خیاط جراحت
دل سوزان بود امروز گواه من و تو کزازل داشت بلا چشم ، به راه من و تو
من به تو دوخته ام دیده تو برمن ، ازنی یک جهان راز ، نهفته به نگاه من و تو
اُسرا با من و راءس شهدا با تو به حق چشم تاریخ ندیده ست سپاه من و تو
روی تو ماه من وماه تو عباس امّا ابر خون ساخته پنهان رخ ماه من و تو
آیه خواندن زتو ،تفسیرــ زمن تادانند که به جز گفتن حق نیست گناه من و تو
هردو نستوه چو کوهیم بر سیل امّا عشق ،دلگرم شد ،ازسردی آه من و تو
مدعی خواست که ازبیخ کند ریشه ی ما بی خبر زآنکه غروب ست پگاه من و تو
از هر که غیر دوست چرا نگذرد کسی
کافر برای خاطر بت از خدا گذشت